W 1886 roku mieszkańcy Jeżyc, biorąc za przykład polskie spółdzielnie kredytowe z Poznania, powołali do życia własny Bank Ludowy. Stanowił on konkurencję dla niemieckiego kapitału w Jeżycach i samodzielnie zaspokajał miejscowe potrzeby kredytowe. Wśród swych członków skupiał nie tylko rzemieślników, kupców i mieszczan, ale także bardzo liczną grupę rolników. W latach 1919-1950 instytucja miała swoją siedzibę w kamienicy przy Rynku Jeżyckim, u zbiegu z ulicą Kościelną.