Fyrtle szczególnie dynamicznie rozwijały się na przełomie XIX i XX wieku, stąd typową dla nich formą zabudowy jest kamienica czynszowa. Dzielnice śródmiejskie przyciągały zarówno bogatych inwestorów, jak i architektów, którzy nie tylko projektowali wznoszone budynki, ale także wykupywali pod nie ziemię. Dzięki temu powstawały zespoły kilkukondygnacyjnych kamienic o charakterystycznej architekturze i zachwycających fasadach. Nawet trzystumetrowe, wielopokojowe mieszkania w wystawnych, bogato zdobionych budynkach zamieszkiwali m.in. oficerowie, lekarze, profesorowie. Do dyspozycji mieli nowoczesne zdobycze techniki, jak instalację gazową i elektryczną. Kamienice różniły się od siebie fasadami, o których wyglądzie decydowało zastosowanie charakterystycznych detali. Zdobione płaskorzeźbami klatki schodowe, paradne schody, wielobarwne witraże w oknach, to tylko niektóre elementy założeń wybitnych architektów. Obok bogato dekorowanych budynków wznoszono także wiele "typowych" kamienic czynszowych dla mniej zamożnych mieszkańców. Tworzyły one zwarte kwartały zabudowy, które do dziś decydują o obliczu śródmiejskich fyrtli.