Na przełomie XIX i XX wieku szybko rozwijający się Poznań przeżywał boom demograficzny. Wzrost liczby miejscowych protestantów spowodował, że w 1902 roku na włączonym w granice miasta Łazarzu utworzono samodzielną parafię ewangelicką pw. Chrystusa. Przez kolejne lata zmagała się ona z problemem budowy własnego kościoła, która okazała się kosztownym przedsięwzięciem. Projekt świątyni zakładał wzniesienie budowli w stylu neogotyckim, z charakterystyczną wieżą umiejscowioną na konstrukcji dachu. Budowę ukończono w 1907 roku. Świątynia (obecnie katolicka pw. św. Anny) została poświęcona w obecności następcy tronu, księcia Fryderyka Wilhelma. Z jego wizytą na Łazarzu wiązał się wątek spiskowo-kryminalny. Tuż przed uroczystością odkryto bowiem przy książęcym krześle podejrzane wybrzuszenie dywanu, pod którym znajdował się potężny gwóźdź używany do robót dekarskich, skierowany ostrzem w górę. Zamach został w porę udaremniony, a informacje o nim na wiele lat okryte zostały tajemnicą.