Na przełomie XIX i XX wieku Wilda przeżywała szybki rozwój budowlany. Obok okazałych wielkomiejskich kamienic, których mieszkania wyposażone były we wszystkie dostępne wygody, powstawały też budynki tańsze, a zarazem znacznie skromniejsze. W tych ostatnich często brakowało urządzeń sanitarnych, w szczególności łazienek. Ponieważ kwestia utrzymania higieny była jednym z kluczowych elementów polityki komunalnej, w 1908 roku władze miejskie postanowiły wybudować na Wildzie łaźnię publiczną. Niewielki neobarokowy pawilon z gankiem ozdobionym kolumnadą wzniesiono w centrum dzielnicy, w pobliżu innych gmachów użyteczności publicznej. Stał się on popularnym miejscem odwiedzin dla części wildzian, którzy z różnych powodów nie mogli korzystać z domowych ablucji. „Łazienki miejskie i natryskowe”, jak nazywano tę placówkę w latach międzywojennych, pełniły swoją funkcję do drugiej połowy XX wieku. Obecnie budynek należy do Politechniki Poznańskiej.