Był jednym z najwybitniejszych przedstawiciel realizmu i symbolizmu w polskiej sztuce przełomu XIX i XX wieku. W swoich obrazach i grafikach świetnie oddawał intensywność barw, głębię cieni i migotliwość światła. W ciągu kilkudziesięcioletniej kariery artystycznej często podróżował i zmieniał miejsce zamieszkania. Był uczniem Jana Matejki i późniejszym wykładowcą krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W okresie międzywojennym Wyczółkowski związał się z Poznaniem, w którym wcześniej z sukcesem organizował wystawy swoich dzieł. Jego sentyment do miasta wyraził się w przekazaniu Muzeum Wielkopolskiemu (obecnemu Muzeum Narodowemu) bogatej kolekcji, obejmującej ponad 200 obiektów artystycznych. W 1929 roku zamieszkał wraz z żoną na Łazarzu, w świeżo wybudowanej kamienicy magistrackiej przy dzisiejszej ulicy Kasprzaka 27. W mieszkaniu mieściła się skromnie urządzona pracownia artysty. W 1932 roku, z okazji 80. urodzin, odbyła się huczna feta ku czci Wyczółkowskiego. Zorganizowano wystawę jubileuszową i wydano specjalną Księgę Pamiątkową. Mimo zaawansowanego wieku, malarz do końca pozostawał aktywny, dzieląc życie pomiędzy Poznań, podbydgoski Gościeradz oraz Warszawę, w której zmarł w 1937 roku.