Najbardziej wysunięta na wschód część Jeżyc po zniesieniu ograniczeń fortecznych przeznaczona została na budowę luksusowego osiedla. Jako że sprowadzić się tam mieli najbogatsi mieszkańcy Poznania, zabudowa spełniać musiała najwyższe standardy: nowe domy miały być czymś więcej niż czynszowymi kamienicami. W efekcie powstały hybrydy – wolnostojące, kilkukondygnacyjne budynki o olbrzymich metrażach, łączące w sobie cechy czynszówek oraz podmiejskich willi. Jak w kamienicach, na każdym piętrze znajdowały się po dwa luksusowe mieszkania o powierzchni około 150 m kw., ale doskonałe doświetlenie wnętrz i zielone otoczenie dawały wrażenie życia w podmiejskiej willi. Osiedle zamieszkiwane było przez elitę przedsiębiorców i architektów (początkowo głównie niemieckich). Po wojnie upodobali sobie ten fyrtel lekarze, bankierzy i naukowcy Uniwersytetu Poznańskiego.