Poczta w Cesarstwie Niemieckim była jedną z szacownych, „imperialnych” instytucji, przez które manifestowała się potęga i powaga państwa. Dlatego też gmachy dla niej budowane musiały prezentować się stosownie do rangi urzędu. W Poznaniu w początkach XX wieku powstało kilka takich budynków: jeden z nich w sąsiedztwie dworca kolejowego na Łazarzu. Urząd Przewozu Poczty powstał w 1912 roku i reprezentuje niderlandzki neorenesans. Reprezentacyjna bryła składa się z dwóch symetrycznych skrzydeł połączonych trzecim, poprzecznym, mieszczącym wejście. Bogate dekoracje wraz z licowanymi piaskowcem elewacjami pogłębiają wrażenie majestatyczności gmachu. Jak wiele innych niemieckich inwestycji tego okresu budynek „udawał zabytek”, ale równocześnie urządzony był nowocześnie, tak, by móc spełniać rolę przydworcowego węzła pocztowego. W latach międzywojennych łazarska poczta pełniła funkcję jednej z głównych placówek pocztowych Poznania. Wchodzących witał kartusz z orłem – podczas okupacji zasłonięty, a odkryty ponownie w lutym 1945 roku, gdy jeszcze podczas bitwy o Poznań poczta wznowiła działalność. W latach osiemdziesiątych do budynku dobudowano czwarte, tylne skrzydło, postmodernistyczne, ale dobrze wkomponowane w całość założenia. Łazarska poczta nosi numer 2.