Bywał Wują Ceśkiem i Dziadkiem Ignacem, niezrównanym gawędziarzem popularyzującym poznańską gwarę zarówno na falach radiowych, na scenie estradowej, jak i w dziesiątkach wiejskich świetlic i zakładów pracy. Stanisław Strugarek urodził się w 1911 roku w Poznaniu i z mową mieszkańców rodzinnego miasta związał całe swoje życie. Był nauczycielem, aktorem i radiowcem. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej i trafił do oflagu, w którym założył i animował teatrzyk kukiełkowy. Po zakończeniu wojny podjął pracę w poznańskim radiu, w którym nagrywał audycje o tematyce rozrywkowej i folklorystycznej. Poza tym pisał opowiadania, prowadził koncerty i, przez pewien czas, redagował Kronikę Miasta Poznania. Był źródłem inspiracji dla wielu pokoleń miłośników gwary, których ujmował świetnie napisanymi tekstami i poczuciem humoru. Stanisław Strugarek zmarł w 1965 roku. Przez wiele lat mieszkał w przy ulicy Lodowej, w pobliżu Rynku Łazarskiego, tego do niedawna najbardziej tętniącego gwarą miejsca w Poznaniu. W 2003 roku na ścianie kamienicy Strugarka zawisła poświęcona mu tablica pamiątkowa.