Fest Fyrtel Poznańskie Centrum Dziedzictwa

Wzgórze św. Łazarza

Niemcy zwali ten teren Wilhelmshöhe (Wzgórze Wilhelma), Polacy zaś Wzgórzem św. Łazarza. Dziś to przestrzeń między ulicami Niegolewskich, Jarochowskiego i Limanowskiego. Na niezabudowanym jeszcze, ale już otaczanym miejską tkanką terenie u schyłku XIX wieku powstał jeden z kilku usytuowanych na Łazarzu ogrodów rozrywkowych. W takich établissements koncentrowało się życie rozrywkowe i rekreacyjne mieszkańców: na wzgórzu stała salka koncertowa z restauracją, znajdowały się tam również altany, klomby i roślinność. W 1908 roku w ogrodzie odbyła się Wystawa Przemysłowa – prekursorska wobec słynnych poznańskich imprez targowych. Czterohektarowy obszar ogrodu mógł w razie potrzeby pomieścić znaczną część mieszkańców dzielnicy. Oprócz zapewnienia miejsca rekreacji i wypoczynku, ogródki odgrywały jeszcze jedną rolę: stanowiły enklawy zieleni w szybko urbanizującym się otoczeniu. Pozostałości roślinności i układu przestrzennego Wzgórza św. Łazarza widoczne są do dziś między zabudowaniami.