Trudno o coś bardziej poznańskiego niż Zakłady Hipolita Cegielskiego, które stanowią o tożsamości miasta od połowy XIX wieku. Wówczas Hipolit Cegielski – filolog, nauczyciel i społecznik– otworzył swój sklep z wyrobami żelaznymi, który z czasem rozrósł się do rozmiarów fabryki. Pierwotnie funkcjonowała ona w centrum Poznania, następnie przeniosła się na Główną, a krótko po odzyskaniu niepodległości przejęła budynki byłej wildeckiej fabryki Moegelina. Odtąd „Ceglorz” to przede wszystkim Wilda. Przez lata zakłady rozrastały się i unowocześniały. W latach 30. XX wieku wyprodukowały m.in. najdłuższy w Europie parowóz pośpieszny i lokomotywę spalinową, tzw. lux-torpedę. Podczas II wojny urządzono w nich niemieckie zakłady zbrojeniowe, a w dobie stalinizmu nadano im imię Stalina, choć i tak wszyscy używali starej nazwy. W „Ceglorzu” produkowano lokomotywy, silniki okrętowe, broń. Przez lata był to największy pracodawca Poznania. W zmienionej formule własnościowej, po restrukturyzacji, na części dawnego terenu fabryki HCP pracuje do dziś.